Eh, znowu zapomniałam opisać kilka snów ale mniejsza już o nie. ^^" Dzisiaj piszę ponieważ...w końcu udało mi się znowu wyjść z ciała! Myślałam że już się tego oduczyłam normalnie a jednak dzisiaj się udało. Więc...leżę sobie, Smyr mnie obudził bo szykował się do szkoły, przyszedł jego kolega. Nie wiem dlaczego w takim hałasie ale właśnie wtedy poczułam, że mogę wyjść. Wiem już w sumie lepiej jak to robić...gdy się obudzę nie wykonywać zbyt szybkich ruchów tylko połączyć miłość, odwagę, wiarę w jedno i skupić się na tym co chcę zrobić. Gdy po tak długim okresie poczułam w końcu te jakby mrówki na ciele, zwiększającą się temperaturę mego ciała i mazię przed oczami to byłam wręcz zafascynowana. Tym razem bałam się tego uczucia o wiele mniej niż poprzednim, ale musiałam się bardziej wysilić aby wyjść na zewnątrz(leżąc na brzuchu to o wiele lepiej wychodzi). W końcu wyszłam i...zapanowała ciemność. @_@ To nie było tak jakby ktoś nagle zgasił światło...Raczej jakbym to ja przełączyła się z jednego widoku na drugi. ...Trudno to wytłumaczyć. XD Ogólnie rzecz biorąc trochę się przestraszyłam. Boję się ciemności a to nie była taka zwykła ciemność...nie widziałam swego leżącego na łóżku ciała, choć wyczuwałam jego obecność. Właściwie me ciało było jedyną rzeczą jaką wyczuwałam ponieważ pod moimi stopami jak i nad moją głową nie widziałam na prawdę niczego, żadnego podłoża, ciała niebieskiego, przedmiotu, obecności jakiegoś innego człowieka czy ducha...po prostu pustka. ._. Nie widziałam nawet ręki którą machałam pomachałam przed moją twarzą. Ale było coś co mnie uszczęśliwiało. Ja nie należałam do tej ciemności. Moja dusza świeciła, nie jakoś super mega jasno, ale świeciłam. Poza tym-ja latałam! *_* No, wolałabym mieć do tego jakiś nieco ładniejsze miejsce, ale cóż. XD Ogólnie to gdy opuściłam me ciało doleciałam tak około do sufitu albo troszkę wyżej-nie wiem dokładnie bo jak wcześniej pisałam niczego nie widziałam. Ogólnie starałam się patrzeć przed siebie i chciałam polecieć jeszcze wyżej(z lataniem nie miałam żadnych problemów *_*) ale tego nie zrobiłam ponieważ em...zainteresowało mnie czy z widoku mojego ciała też wszystko dookoła jest takie czarne. W astralu człowiek jest jak dziecko, poddaje się pierwszej myśli, tak więc niestety wróciłam, no i widziałam na kolorowo. XD A i jeszcze przy wracaniu czułam jakby ciało mnie wsysało. O_o Ogólnie to wydaje mi się że za mało je uśpiłam i dlatego miałam taki mrok przed oczami. Gdy wcześniej wracałam to było jak pstryk, przeskoczenie z jednego widoku na drugi(kilka miesięcy temu gdy poleciałam w stronę światła i znalazłam się obok mego łóżka gdzie nie byłam się w stanie poruszyć). No i ogólnie to mimo wszystko mi się podobało strasznie. *_* Chcę więcej latać!